عکاسی پس از مرگ

عکاسی پس از مرگ، شیوه ای از عکاسی در قرن نوزدهم میلادی بود که به ویژه در اروپا و کمتر در آمریکا رایج شده بود. در این گونه ی عکاسی، از متوفیانی که تازه درگذشته بودند، به شیوه‌ای خاص و با ادبیات بصری که در آن قرن شایع بود، عکسبرداری می‌کردند. این نوع از عکاسی، پس از اختراع داگرئوتیپ، روشی بسیار محبوب برای حفظ آخرین خاطره‌ی حضور متوفیان در کنار بازماندگانشان بود و در اواخر قرن نوزدهم به اوج محبوبیت خود رسید..

ترجمه، تدوین و صدا: محمد حسن پور

https://t.me/mim_chanel